Χτες τη νύχτα αργά, ξέσπασε μια πυρκαγιά στο δάσος της γειτονιάς μας. Ακούσαμε στο δρόμο φασαρία και κάποιο φώναζαν: «βοήθεια, βοήθεια, φωτιά».
Βγήκαμε αμέσως έξω και τρέξαμε να βοηθήσουμε για να σβήσει η φωτιά. Νιώθαμε τρομοκρατημένοι γιατί η φωτιά είναι καταστροφική για όλους.
Καθώς πλησιάζαμε βλέπαμε τη φωτιά να καίει τα δέντρα και τον καπνό να απλώνεται γύρω γύρω και να πνίγει την αναπνοή μας.
Οι κάτοικοι χωρίς καθυστέρηση ειδοποίησαν την πυροσβεστική και άρχισαν να σβήνουν με τα λάστιχα.
Εγώ φοβήθηκα πολύ κι έπιασα το χέρι της μαμάς. Εκείνη με καθησύχασε και μου είπε: «Μην ανησυχείς, δεν κινδυνεύουμε».
Σε λίγο ακούστηκε η σειρήνα της πυροσβεστικής.
Έφτασε και με τις μάνικες του νερού έσβησε τη φωτιά σε λίγα λεπτά.
Αυτό που αντικρίσαμε ήταν πολλά καμένα δέντρα, αλλά ευτυχώς δεν κάηκαν η παιδική χαρά και τα κτίρια που υπήρχαν εκεί.
Αυτή την εικόνα της καταστροφής όλοι συμφωνήσαμε να την αλλάξουμε και να ξαναφτιάξουμε το δάσος όπως ήταν και πριν. Γιατί το δάσος είναι πολύτιμο για τους ανθρώπους και είναι το σπίτι των πουλιών και των ζώων.
24/9/2015
Κ.
Ε τάξη
