ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ Ψ - Ξ

             

ψ             ή                 ξ


...μια ιστορία με ξιφομάχους και

...ψιψίνες

 

Άσκηση διάκρισης ψ - ξ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

"Τα απαγορευμένα πουλιά" του Εντουάντο Γκαλέανο

Το 1976, σε μια φυλακή με το όνομα "Ελευθερία"...

Οι κρατούμενοι της Ουρουγουάης δεν μπορούν να μιλούν χωρίς άδεια, να σφυρίζουν, να χαμογελούν, να τραγουδούν, να βαδίζουν γρήγορα ή να χαιρετούν άλλον κρατούμενο.
Ούτε μπορούν να ζωγραφίζουν ή να λάμβάνουν ζωγραφιές με εγγύους γυναίκες, ζευγάρια, πεταλούδες, αστέρια ή πουλιά.

Ο Ντιντοσκό Πέρες, δάσκαλος, που βασανίστηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του, δέχεται μια Κυριακή επίσκεψη της κόρης του Μιλάι, πέντε ετών. 

Το κορίτσι του φέρνει μια ζωγραφιά με πουλιά. Οι λογοκριτές τη σχίζουν στην είσοδο της φυλακής. 

Την επόμενη Κυριακή, η Μιλάι του φέρνει μια ζωγραφιά με δέντρα. Τα δέντρα δεν απαγορεύονται και η ζωγραφιά περνάει.

Ο Ντιντοσκό την παινεύει για το έργο της και την ρωτά για τους μικρούς χρωματιστούς κύκλους που φαίνονται πάνω στα δέντρα, πολλοί μικροί χρωματιστοί κύκλοι ανάμεσα στα κλαδιά:
- Είναι πορτοκάλια; Τι φρούτα είναι;

Η μικρή τον κάνει να σωπάσει.

- Σσσστ.

Και συνωμοτικά του εξηγεί:

- Χαζούλη, δε βλέπεις ότι είναι μάτια; Τα μάτια των πουλιών που σου έφερα κρυφά.

Από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο Días y noches de amor y de guerra (Μέρες και Νύχτες αγάπης και πολέμου, 1976). 

Την όμορφη αυτή ιστορία έκανε καρτούν ο Εντουάρντο Λουτσάτι, 

φοιτητής του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Καταλωνίας.
(Απαγγέλει ο ίδιος ο Εντουάρντο Γκαλεάνο)

http://www.youtube.com/watch?v=_pah2mSDcxM#t=159

11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Ε ΤΑΞΗΣ

Η εργασία μας:

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ -ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΙΣΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ

                                             10-10-2013

Εισήγηση

στο Σχολείο μας:

ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ: ΜΙΑ ΔΟΜΗ Ε.Α. ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

https://drive.google.com/file/d/0B8XCr8iWCKgtM2lqQ29ZTnF4bE0/view?resourcekey=0-l9wuYUx2-msSP7bXPTyZ-w

ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΣΕΣ(ΙΣΟΤΙΜΕΣ) ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Επίσης, ως power point:
http://2sykeon.blogspot.gr/2013/10/blog-post_16.html

Γενικές Παρατηρήσεις για το σχολείο, τη λειτουργία και το περιεχόμενο – Προτάσεις 

Στη σημερινή κοινωνική και εκπαιδευτική συγκυρία έχουμε να επισημάνουμε

• την οικονομική ασφυξία των σχολείων μας εξαιτίας της δημόσιας υποχρηματοδότησης (σχολικές επιτροπές χωρίς χρήματα ακόμη και για τα απολύτως απαραίτητα), 

• τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις που οδηγούν σε πολυπληθή τμήματα και πλήρη αναντιστοιχία με τις ανάγκες των μαθητών (μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, αλλοδαποί μαθητές, μαθητές με έντονα διαφοροποιημένο κοινωνικομορφωτικό και πολιτισμικό κεφάλαιο, κλπ. όπως και ελάχιστο χρόνο αφιέρωσης του εκπαιδευτικού για κάθε μαθητή), 

• τους ακατάλληλους σχολικούς χώρους ή ελλείψεις απαραίτητων (στενότητα χώρων π.χ. Τμήμα Ένταξης, έλλειψη βιβλιοθήκης, αίθουσας εκδηλώσεων, κλπ.), 

• τις ελλείψεις εκπαιδευτικών με τις καθυστερήσεις των υπηρεσιακών μεταβολών που είχε ως αποτέλεσμα να αργήσει να σταθεροποιηθεί το εκπαιδευτικό προσωπικό στο σχολείο.  

• την δύσκολη οικονομική και κοινωνική  κατάσταση των γονιών των μαθητών μας, με άνεργους σε πολλές περιπτώσεις και τους δύο γονείς, και ανυπολόγιστες συνέπειες στην μόρφωση των ίδιων των παιδιών, 

• την επιβολή προγραμμάτων σπουδών, αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων χωρίς οποιαδήποτε συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών, 

• την απαξίωση του επιστημονικού και κοινωνικού μας ρόλου, 

• της εργασιακής μας υποβάθμισης με μισθούς πείνας, 

• την εντατικοποίηση της δουλειάς μαθητών και εκπαιδευτικών, 

• την όλο και μεγαλύτερη αύξηση της ελαστικής και ανασφαλούς εργασίας(προγράμματα ΕΣΠΑ, Ωφελούμενοι ΟΑΕΔ) των νέων συναδέλφων μας προκαλώντας σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.   

τα χρόνια της οικονομικής κρίσης είναι από τα δυσκολότερα της εκπαίδευσης και με τους εκπαιδευτικούς να προσπαθούν να εκπληρώσουν το έργο τους κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, από κάθε άλλη φορά. 

   Η ανάγκη στελέχωσης επιπλέον εκπαιδευτικού σε μια σχολική μονάδα με 13 τμήματα μαθητών και 35 ώρες λειτουργίας (Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος) την εβδομάδα είναι άμεση και απαραίτητη για την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία του σχολείου, η ανάγκη ενισχυτικής διδασκαλίας για πολλούς από τους μαθητές μας καθώς και η ανάγκη χρηματοδότησης υποδομών –υλικών του Τ.Ε. και γενικότερα του σχολείου. 

Κοινωνικός ρόλος του σχολείου-συνεργασία με φορείς

Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς και  οι οικογένειες των μαθητών μας, στην προσπάθεια αντιμετώπισης προβλημάτων των μαθητών μας τα οποία ξεπερνούν τα πλαίσια αντιμετώπισης της σχολικής λειτουργίας κατά την παραπομπή μας σε δημόσιες υποστηρικτικές υπηρεσίες (ΚΕΔΔΥ, Κέντρα ψυχικής Υγιεινής, Δημόσια πλαίσια Υγείας, κλπ.) για συνεργασία, είναι η χρονοβόρα ανταπόκριση λόγω φόρτου εργασίας ή ελλιπούς στελέχωσής τους με το απαιτούμενο επιστημονικό προσωπικό. 

Ορισμένοι μαθητές μας όπως και οι ίδιες οι οικογένειες χρειάζονται και επιπλέον ψυχολογικής ή συμβουλευτικής και ψυχοπαιδαγωγικής  στήριξης σε συστηματική και  σταθερή βάση, παρόλα αυτά ή δεν προσφέρονται από δημόσιο φορέα οι υποστηρικτικές υπηρεσίες (λογοθεραπεία, εργοθεραπεία, ψυχοκοινωνική υποστήριξη, συμβουλευτική, κλπ. ) ή δε υπάρχει διαθέσιμος χρόνος σε δημόσιο υποστηρικτικό πλαίσιο να στηρίξει άμεσα τις οικογένειες που το έχουν ανάγκη. Είναι πολύ σημαντικό στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία να στελεχωθούν εκπαιδευτικοί και επιστήμονες ειδικής αγωγής στα δημόσια Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, όπου δεν υπάρχουν,  ώστε να ισχύουν όλες οι γνωματεύσεις.

Η ανάγκη συχνότερης συνεργασίας και πιο συστηματικής με το επιστημονικό προσωπικό του ΚΕΔΔΥ, για την υποστήριξη των μαθητών, των γονέων και των εκπαιδευτικών του σχολείου, προϋποθέτει μεγαλύτερη στελέχωση με επιστημονικό προσωπικό του ΚΕΔΔΥ. Η δημιουργία επιπλέον ΚΕΔΔΥ είναι πλέον άμεση ανάγκη, για την ουσιαστική στήριξη των σχολείων μας. Ανάγκη συστηματικής συνεργασίας με τους εκπαιδευτικούς γενικής και ειδικής αγωγής στα πλαίσια επιμόρφωσης σχετικά με τα νέα δεδομένα και απαιτήσεις του σημερινού σχολείου κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους(π.χ. δημιουργία κοινωνικών ιστοριών, διαχείριση προβλημάτων συμπεριφοράς).

Η παρατήρησή μας είναι ότι ενώ υπάρχουν πολλοί θεσμοί και υποστηρικτικά πλαίσια για την οικογένεια, δυστυχώς δεν έχει θεσμοθετηθεί αντίστοιχα από την  πολιτεία η απαραίτητη υποχρεωτικότητα για την οικογένεια, η οποία παραπέμπεται,  με αποτέλεσμα να μην ολοκληρώνεται και να μην υπάρχει αποτελεσματικότητα στην παρέμβαση που είναι απαραίτητη να γίνει. 

Πρόγραμμα ΕΑΕΠ (Ενιαίου Αναμορφωμένου Εκπαιδευτικού Προγράμματος

Η 35ωρη υποχρεωτική παιδική υπερεργασία με την παιδαγωγική σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή να γίνεται απρόσωπη, θεωρούμε ότι έχει αρνητικά αποτελέσματα τόσο στο μαθησιακό επίπεδο των μαθητών όσο και στο πεδίο της κοινωνικής και συναισθηματικής εξέλιξης των παιδιών και ακόμη περισσότερο των παιδιών με δυσκολίες. 
Πιο συγκεκριμένα: Ο κατακερματισμός της γνώσης, ο τεμαχισμός σε δεκάδες γνωστικά αντικείμενα δεν βοηθά τα παιδιά να ελέγξουν και να συνειδητοποιήσουν τη γνώση που τους προσφέρεται. Το χαοτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, η εντατικοποίηση της μαθησιακής διαδικασίας, η κινηματογραφική αλλαγή διδασκόντων και γνωστικών αντικειμένων, η αβάσταχτη κούραση από τα εξαντλητικά καθημερινά ωράρια, (ιδιαίτερα των μικρότερων τάξεων αλλά και των μαθητών με δυσκολίες)  επιβαρύνουν και καθιστούν τους μαθητές τους πιο σκληρά εργαζόμενους, από τη σχολική ηλικία. 

Σχολικά Βιβλία

Τα σχολικά βιβλία για να πετύχουν το σκοπό τους πρέπει να είναι: 

α) εύχρηστα εργαλεία και από εκπαιδευτικούς και από μαθητές και 

β) η γνωστική τους απαίτηση να ταυτίζεται με τη γνωστική ικανότητα των μαθητών. 

Με βάση τα δυο αυτά χαρακτηριστικά έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής για τα νέα σχολικά βιβλία.

Γενικά τόσο η έκταση της ύλης όσο και ο βαθμός δυσκολίας  που παρατηρούνται στα περισσότερα από τα σχολικά βιβλία δημιουργούν αρνητικές προϋποθέσεις στη μαθησιακή διαδικασία σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό μαθητών στην τάξη  καθώς και την ύπαρξη μαθητών με δυσκολίες. Διδακτικές ενότητες με περισσότερα από ένα γραμματικά ή αριθμητικά φαινόμενα σε κάθε κεφάλαιο,  χωρίς συνοχή και οργάνωση της ύλης, με ασκήσεις και δραστηριότητες που χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο από τον προβλεπόμενο του αναλυτικού προγράμματος, με αποτέλεσμα τη δυσκολία κατανόησης και αφομοίωσης, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα σχολικά βιβλία απευθύνονται σε μαθητές με υψηλό κοινωνικομορφωτικό και οικονομικό επίπεδο. 

Στα  νέα σχολικά βιβλία υπάρχει μεγάλη σε έκταση και βαθμό δυσκολίας ύλη, που δεν αντιστοιχεί στην αντιληπτική ικανότητα του μέσου μαθητή αλλά σε μια μικρή μειοψηφία μαθητών με αποτέλεσμα την πνευματική καταπόνηση μεγάλου αριθμού  μαθητών και την αποθάρρυνσή τους από τη μαθησιακή διαδικασία. Ο απαιτούμενος χρόνος για τη διδασκαλία είναι δυσανάλογος με τον προβλεπόμενο και δημιουργεί άγχος στους εκπαιδευτικούς που νιώθουν  διαρκώς να τους «κυνηγάει» η ύλη. Τα περιθώρια παρέμβασης του εκπ-κού είναι πολύ περιορισμένα και η ανάγκη μεγαλύτερης παρέμβασης άμεση και απαραίτητη.

Η όποια επιμόρφωση για εξοικείωση των εκπαιδευτικών στα «νέα διδακτικά πακέτα», δεν απαντάει στο πρόβλημα γιατί το ζήτημα είναι κατά πόσο τα νέα βιβλία ικανοποιούν τις αρχές της παιδαγωγικής και της ψυχολογίας για να είναι όντως εύχρηστα εργαλεία και όχι μέσο κατηγοριοποίησης και περιθωριοποίησης ή αποκλεισμού των μαθητών.

Επιμόρφωση-Μετεκπαίδευση

Όσον αφορά την επιμόρφωσή μας, θεωρούμε ότι πρέπει να επαναλειτουργήσεις άμεσα  ο θεσμός της Μετεκπαίδευσης γενικής και ειδικής αγωγής ως θεσμός αναστοχασμού της σχολικής πράξης και επαγγελματικής ανάπτυξης της γενικής εκπαίδευσης, που εξειδικεύει στην ειδική αγωγή. Η Ενέργεια αναστολής λειτουργίας της μετεκπαίδευσης  σύμφωνη προς το πνεύμα των γενικότερων αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων (συγχωνεύσεις καταργήσεις σχολείων, υποχρηματοδόση, αλλαγές στα πανεπιστήμια, αποσπασματική επιμόρφωση από προγράμματα ΕΣΠΑ κ.α.) που η λογιστική του μνημονίου επιβάλει στην εκπαίδευση,  όχι μόνο είναι αντιπαραγωγική και δε συμβάλλει στο διακηρυγμένο στόχο ένταξης των παιδιών με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στο κοινό σχολείο, αλλά και αντιεπιστημονική, καθώς η αγωγή παρέχεται ενιαία και ολική, αναγνωρίζει όμως και επιχειρεί να κατανοήσει την πολυπλοκότητα, ενώ διακρίνει τα επιμέρους και προσπαθεί να τα συνθέσει διαλεκτικά μέσα από τη διάχυση μαθημάτων της γενικής με την ειδική εκπαίδευση. 

Βαθμολογία μαθητών

Η βαθμολογία είχε και θα έχει στην εκπαιδευτική διαδικασία μια κατανεμητική λειτουργία, κατηγοριοποιώντας και χαρακτηρίζοντας, «άριστους», «καλούς» και «κακούς» τους μαθητές, από τόσο μικρή ηλικία, την ηλικία του Δημοτικού Σχολείου. 

 Ο μαθητής που δεν θα κατορθώνει να συμπεριληφθεί στους «άριστους» ή έστω στους «καλούς», θα αποκτά την ετικέτα του «αποτυχημένου» από τα 10 χρόνια του, μια κοινωνική ταυτότητα που θα τον ακολουθεί και θα καθορίζει πολλές από τις επιλογές στην μελλοντική ζωή του. Οι βαθμοί στο Δημοτικό προωθούν την εσωτερίκευση του ανταγωνισμού, της «ικανότητας» ή της «ανικανότητας» του παιδιού, την προσαρμογή και την ανταπόκρισή του στους εξεταστικούς μαραθώνιους που πρέπει να ξεκινά από όσο γίνεται πιο μικρή ηλικία. Να μαθαίνει δηλ. το παιδί ότι συνεχώς θα κρίνεται και θα βαθμολογείται κι ότι η ευθύνη για την πιθανή «αποτυχία» του βαραίνει κατά κύριο λόγο το ίδιο. 

Στηρίζεται δε στη μηχανική αποστήθιση των σχολικών εγχειριδίων, την απουσία κριτικής μάθησης, αντανακλά και αναπαράγει την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του μαθητή και όχι τις πραγματικές γνωστικές ικανότητες ή το πλήθος των δεξιοτήτων του. Καλλιεργούν τον ανταγωνισμό, τη βαθμοθηρία και την απομνημόνευση, αντιμετωπίζοντας τη γνώση ως αντικείμενο μιας χρήσης, που την επόμενη στιγμή έχει ξεχαστεί. 

Προκαλούν και επιφέρουν άγχος και συναισθήματα μειονεξίας, χαμηλής αυτοεκτίμησης και κατωτερότητας στους μαθητές μας, διαδραματίζοντας έτσι τον ρόλο του καταλύτη για κοινωνικούς στιγματισμούς και διαφοροποιήσεις. Έτσι οι κοινωνικές ανισότητες (αποτυπώνονται στο σχολείο ως εκπαιδευτικές ανισότητες), γίνονται ευκολότερα αποδεκτές ως «φυσικές» καθώς ανάγονται σε διανοητικές ανισότητες ή σε έλλειμμα προσπάθειας και όχι ως κοινωνική κατασκευή.

Κάθε παιδί είναι διαφορετικό από τον συμμαθητή του ενώ οι βαθμοί δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της σχολικής διαδικασίας. Δεν μπορούν να αποτυπώσουν την ιδιαιτερότητα των κλίσεων, των ενδιαφερόντων και των επιθυμιών των μαθητών μας, την αγάπη για το διάβασμα, την χαρά μιας ανακάλυψης, την αξία της συνεργασίας και της φιλίας, την ερευνητική και πειραματική διάθεση, τη σημασία της αμφιβολίας.

Οι εκπαιδευτικοί μέσα στις σχολικές αίθουσες δίνουμε καθημερινό αγώνα ώστε να αναπτύσσονται γνωστικά και συναισθηματικά οι μαθητές χωρίς να βλέπουν το συμμαθητή τους ως μελλοντικό αντίπαλο, να αποδέχονται τους συμμαθητές τους και να μαθαίνουμε να ζούμε και να συνεργαζόμαστε όλοι μαζί,  να διαπαιδαγωγούνται σαν  κριτικά σκεπτόμενοι άνθρωποι που έχουν πραγματικά ενδιαφέροντα και δεν "περιφέρονται" απλά στο πεδίο της γνώσης με βαθμοθηρικά κίνητρα. Η διακήρυξη για «ένα σχολείο που να χωρά όλα τα παιδιά», ιδιαίτερα για τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες είναι κενό περιεχομένου μέσα σε ένα περιβάλλον ανταγωνιστικό, εντατικοποίησης και βαθμοθηρίας.

Θεωρούμε λοιπόν ότι οι βαθμοί θα πρέπει να αντικατασταθούν με την περιγραφική αποτίμηση (όχι, όμως, με φορμαλιστικό τρόπο-κουτάκια, κλπ.) των θετικών στοιχείων των μαθητών μας, εξατομικευμένα, της προόδου αλλά και των αδυναμιών που παρουσιάζουν, τις μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες τους, καθώς και τις κατευθύνσεις για  την ατομική και τη κοινωνική τους ανάπτυξη. 

Η εκπαιδευτικός του Τ.Ε.